Het begon allemaal met een klein blogje, waar ik geen flauw benul had wat er van mij verwacht werd in een blog. De blogberichten die volgden zijn niet veel beter. Theorie werd niet systematisch verwerkt, en een reflecterende houding ontbrak zoals Hans van Driel in zijn feedback over Yammer aangaf;
" Dag Iris, het is grappig om in je blogs te lezen hoe je je in razend tempo ontwikkelt en dat mondt uit in een interessant experiment, waarnaar ik heel benieuwd ben. Beschrijf vooral elke stap die je zet, vanaf het begin.
Je blogs zelf zijn vrij reproductief en blijven aan de oppervlakte. Veel verbindingen leg je [nog] niet en reflectie ontbreekt in enige mate".
Na de bijeenkomst van Seets2meet en Incubate zijn Siri en ik gaan brainstormen over een eventueel project. Het werd ons kinderboek 3.0; een digitale omgeving waar het kind inbreng heeft in het beeld-en tekstmateriaal van een kinderboek. Hierna begon ik tevens het nut in te zien van de blog. Via de blog konden we de medecursisten op de hoogte houden en werd het een plek waar interactie invloed ging krijgen op het project. @StudentCoach (2011) beaamt dit; een blog is interactief en daardoor kun je ook reageren op wat anderen vinden en dat aan de rest van de wereld laten zien. Hierdoor laat je zien dat je echt een eigen persoon bent met een eigen mening en eigen visie. Ik zie dit als een 3.0-wereld; een wereld waar anderen invloed uit kunnen oefenen en het eindproduct nog niet vaststaat. Dat was ook exact wat we voor ogen hadden voor de kinderen en het open kinderboek.
Door steeds meer grip te krijgen op de blog, ontstond er ruimte voor creativiteit. Samen met mijn vriend Robbert heb ik een duoblog gemaakt over Manuel Castells en zijn werk. De reacties op onze duoblog stroomden binnen, het concept was vernieuwend en nodigde uit tot lezen. De lezers hongerig houden naar de blog is een van de tips die @DeStudentcoach (2012) geeft in haar boek. Vanaf deze blog ben ik meer rekening gaan houden met de schrijftip zoals gegeven in het boek van van Erkel en Levie (2011). Er kwamen meer kopjes in de tekst, meer korte alinea's en zinnen en ik ging gebruik maken van het linken naar andere artikelen. Dit maakt je bronnen inzichtelijk voor je bezoekers.
Ondertussen ging onze website writealong.nl meer leven, en kreeg het een vorm. Vanaf dit moment was onze digitale leeromgeving online en waren we vooral bezig met het volgen van de verhalen. Siri, Timon en ik twitterden ons suf vanaf ons eigen twitteraccount en we stalkten kinderen via Hyves. Gelukkig was het een tijdelijk project, want het begon griezelige vormen aan te nemen.
Nu is het project, en de cursus op zijn einde gelopen. En daarmee loopt nu ook mijn blog ten einde. Het bijhouden van de blog zal niet meer structureel verlopen. Met deze blog presenteren wij in PDF-formaat ons project; met veel zorgvuldigheid hebben wij geprobeerd uiteen te zetten hoe we met ons project een bijdrage hebben kunnen leveren aan een 3.0-samenleving, een netwerksamenleving. Wie zijn daar geschikter voor als proefpersonen dan de generatie die daarmee opgroeit; de generatie van de 21th century skills. Het is een groot verslag geworden waarin we systematisch ons mediawijs project beschrijven met de aangegeven literatuur uit de cursus en zelfgevonden relevante artikelen en ideeen.
Ik wil graag meteen van de gelegenheid gebruik maken om mijn eigen portfolio op de kaart te zetten:
hou hem in de toekomst in de gaten, dit is niet het laatste wat je van me hebt gehoord.... (om de lezers hongerig te houden ... )
www.irisdesnaijer.nl
We zien elkaar op Twitter, Facebook, Yammer, Dropbox, LinkedIn, (...) etc..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten